استانداردسازی اتاق تمیز

در ایالات متحده، تا پایان نوامبر ۲۰۰۱، از استاندارد فدرال ۲۰۹E (FED-STD-209E) برای تعریف الزامات اتاق‌های تمیز استفاده می‌شد. در ۲۹ نوامبر ۲۰۰۱، این استانداردها با انتشار مشخصات ISO 14644-1 جایگزین شدند. معمولاً، یک اتاق تمیز که برای تولید یا تحقیقات علمی استفاده می‌شود، محیطی کنترل‌شده با سطوح پایین آلاینده‌ها، مانند گرد و غبار، میکروب‌های موجود در هوا، ذرات آئروسل و بخارات شیمیایی است. به طور دقیق، اتاق تمیز دارای سطح آلودگی کنترل‌شده‌ای است که با تعداد ذرات در هر متر مکعب در اندازه ذرات مشخص مشخص می‌شود. در یک محیط شهری معمولی، هوای بیرون حاوی ۳۵ میلیون ذره در هر متر مکعب، با قطر ۰.۵ میکرون یا بزرگتر است که مربوط به یک اتاق تمیز ISO 9 در پایین‌ترین سطح استاندارد اتاق تمیز است. اتاق‌های تمیز بر اساس تمیزی هوا طبقه‌بندی می‌شوند. در استاندارد فدرال ۲۰۹ ایالات متحده (A تا D)، تعداد ذرات مساوی یا بزرگتر از ۰.۵ میلی‌متر در ۱ فوت مکعب هوا اندازه‌گیری می‌شود و از این تعداد برای طبقه‌بندی اتاق‌های تمیز استفاده می‌شود. این نامگذاری متریک توسط آخرین نسخه ۲۰۹E استاندارد نیز پذیرفته شده است. چین از استاندارد فدرال ۲۰۹E استفاده می‌کند. استاندارد جدیدتر، TC 209 سازمان بین‌المللی استاندارد است. هر دو استاندارد، اتاق‌های تمیز را بر اساس تعداد ذرات موجود در هوای آزمایشگاه طبقه‌بندی می‌کنند. استانداردهای طبقه‌بندی اتاق تمیز FS 209E و ISO 14644-1 برای طبقه‌بندی سطح تمیزی یک اتاق تمیز یا منطقه تمیز، به اندازه‌گیری‌ها و محاسبات خاص شمارش ذرات نیاز دارند. در بریتانیا، استاندارد بریتانیایی ۵۲۹۵ برای طبقه‌بندی اتاق‌های تمیز استفاده می‌شود. این استاندارد به زودی با BS EN ISO 14644-1 جایگزین خواهد شد. اتاق‌های تمیز بر اساس تعداد و اندازه ذرات مجاز در هر حجم هوا طبقه‌بندی می‌شوند. اعداد بزرگی مانند «کلاس ۱۰۰» یا «کلاس ۱۰۰۰» به FED_STD209E اشاره دارند که نشان‌دهنده تعداد ذرات با اندازه ۰.۵ میلی‌متر یا بزرگتر مجاز در هر فوت مکعب هوا است.