استانداردسازی اتاق تمیز

در ایالات متحده، تا پایان نوامبر 2001، استاندارد فدرال 209E (FED-STD-209E) برای تعریف الزامات اتاق های تمیز استفاده می شد. در 29 نوامبر 2001، این استانداردها با انتشار استاندارد ISO 14644-1 جایگزین شدند. به طور معمول، یک اتاق تمیز که برای تولید یا تحقیقات علمی استفاده می شود، یک محیط کنترل شده با سطوح کم آلاینده ها، مانند گرد و غبار، میکروب های موجود در هوا، ذرات آئروسل و بخارات شیمیایی است. به طور دقیق، اتاق تمیز دارای سطح آلودگی کنترل شده است که با تعداد ذرات در متر مکعب در اندازه ذرات مشخص مشخص می شود. در یک محیط شهری معمولی، هوای بیرون حاوی 35 میلیون ذره در متر مکعب، 0.5 میکرون قطر یا بزرگتر است که مطابق با اتاق تمیز ISO 9 در پایین ترین سطح استاندارد اتاق تمیز است. اتاق های تمیز بر اساس تمیزی هوا طبقه بندی می شوند. در استاندارد فدرال ایالات متحده 209 (A تا D)، تعداد ذرات مساوی یا بزرگتر از 0.5 میلی متر در 1 فوت مکعب هوا اندازه گیری می شود و از این تعداد برای طبقه بندی اتاق های تمیز استفاده می شود. این نامگذاری متریک نیز توسط آخرین نسخه 209E استاندارد پذیرفته شده است. چین از استاندارد فدرال 209E استفاده می کند. استاندارد جدیدتر TC 209 سازمان بین المللی استاندارد است. هر دو استاندارد اتاق های تمیز را بر اساس تعداد ذرات موجود در هوای آزمایشگاه طبقه بندی می کنند. استانداردهای طبقه بندی اتاق تمیز FS 209E و ISO 14644-1 به اندازه گیری ها و محاسبات خاصی از تعداد ذرات برای طبقه بندی سطح تمیزی اتاق تمیز یا منطقه تمیز نیاز دارند. در بریتانیا، استاندارد بریتانیایی 5295 برای طبقه بندی اتاق های تمیز استفاده می شود. این استاندارد به زودی با BS EN ISO 14644-1 جایگزین خواهد شد. اتاق های تمیز بر اساس تعداد و اندازه ذرات مجاز در هر حجم هوا طبقه بندی می شوند. اعداد بزرگ مانند "کلاس 100" یا "کلاس 1000" به FED_STD209E اشاره دارد که تعداد ذرات 0.5 میلی متری یا بزرگتر مجاز در هر فوت مکعب هوا را نشان می دهد.